Πριν από 5000 χρόνια περίπου (3200 - 2000πΧ.) αναπτύχθηκε στις Κυκλάδες ένας καινούργιος και ξεχωριστός πολιτισμός, ο Κυκλαδικός.
Οι Κυκλαδίτες έγιναν γρήγορα πολύ καλοί ναυτικοί και με τα καράβια τους ανέπτυξαν το εμπόριο και την ανταλλαγή προιόντων με άλλους πολιτισμούς.

 Στην 'Ανδρο, στο οροπέδιο Στρόφιλα, εντοπίστηκε οικισμός της 4ης χιλιετίας π.Χ. -ο μεγαλύτερος νεολιθικός οικισμός του Αιγαίου- όπου ανακαλύφθηκαν οι παλαιότερες στην Ελλάδα βραχογραφίες.

Κατοικούσαν σε μικρές πόλεις, χτισμένες στις παραλίες και αργότερα στις πλαγιές των λόφων για περισσότερη ασφάλεια
Τα σπίτια τους ήταν μικρά, χτισμένα από πέτρες και λάσπη και οι στέγες από ξύλινα δοκάρια, καλάμια και πηλό.

Αυτή η τεχνική διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα  και συγκεκριμένα μέχρι την ανακάλυψη του τσιμέντου που έδωσε άλλη κατεύθυνση στο τρόπο κατασκευής κατοικιών.

Το πέτρωμα των Κυκλάδων είναι πράσινο σχιστολιθικό με ιδιαίτερη σχηματική γεωμορφολογία.
Για να μπορέσουν να αναπτύξουν την γεωργία στα απόκρημνα και βραχώδη μέρη, δημιούργησαν τις αιμασιές ή ξερολιθιές ή πεζούλες.

Χτίζανε δηλαδή κατά μήκος των λόφων, τοιχία από πέτρα την οποία εξόρυζαν  από το ίδιο μέρος, με τρόπο τέτοιο, ώστε στις βροχοπτώσεις να μπορεί να συγκρατείται το χώμα και να διαπερνά μόνο το νερό. Δηλαδή χρησίμευε σαν φίλτρο όπου το νερό διέφευγε ανάμεσα από τις πέτρες και παρέμενε το χώμα.

Με τον καιρό δημιουργηθήκανε επίπεδα χώματος, ιδανικά για καλλιέργειες.
 Χωρίς τις αιμασιές, τα νησιά θα ήταν άγονα και ακατοίκητα κατά μεγάλο μέρος.